Maak je muziekkeuze met God!

Hellraiser: Werver van mensen voor de hel
Amsterdam 5 september 1998; de bus staat op de vertrouwde plek en de gabbers staan al in de rij. Echt interesse voor onze bus is er bij de meesten nog niet. De enige prioriteit is: naar binnen en het liefst zo snel mogelijk... Voor het eerst sinds lange tijd besluit ik om ook weer eens naar binnen te gaan.....
Wanneer ik binnen kom word ik overspoeld door de muziek. Het dreunt door mijn hoofd, lichaam en al mijn botten. De grote massa onderscheidt zich in mensen, gabbers om precies te zijn. Het valt me op dat ze geen van allen écht blij kijken. Ze lopen van zaal naar zaal, kopen iets te drinken of zitten tegen de muur voor zich uit te staren.
Werver van mensen voor de hel
Ik loop verder richting de trance-zaal en kom via die weg allerlei "versieringen" tegen. Op grote doeken staat de "Hellraiser" afgebeeld. Zijn naam betekent "werver van mensen voor de hel". Ik kan me nauwelijks voorstellen dat iemand die er zo afstotelijk uitziet mensen érgens voor kan werven en hoor in mijn achterhoofd een voorlichter van de party-organisatie zeggen: "Dat is gewoon als een grapje bedoeld, daar hoef je niets achter te zoeken, dit vindt de jeugd van tegenwoordig nou eenmaal leuk."

Het doet mij denken aan een soort reclame...
Zo kom ik aan bij de trance zaal. Nog voordat ik de dansende mensen zie wordt mijn oog getrokken naar een grote knipperende videowall waarop aan de ene kant een man te zien is die een wereldbol in zijn handen houdt. De man doet mij denken aan heel veel slechtigheid bij elkaar. Niet omdat ik dat nou zo graag zie, maar door de uitstraling van de man. Dit beeld loopt telkens over in dat van een vrouw die sex heeft met een (het?) beest. Bij een tweede videowall knippert het woord "Immortality" samen met een soort ster, het doet mij denken aan een soort reclame...

Je zou toch zeggen dat na enkele jaren ervaring dit soort dingen niet meer nieuw zijn
Omdat ik dit beeld verre van prettig vind, loop ik door naar een andere zaal. De zolen van mijn schoenen plakken aan de grond en ik moet uitkijken dat ik niet val over de lege colablikjes, bierblikjes, flyers en lege sigarettendoosjes. Wat er verder op de grond ligt wil ik liever niet weten.
De hardcore-zaal is de grootste van de vier. Wanneer ik binnenkom verbaas ik me weer over de vele duizenden gabbers die daar rondspringen of tegen de kant aan hangen. Je zou toch zeggen dat na enkele jaren ervaring dit soort dingen niet meer nieuw zijn.

Wanneer ik naar het podium kijk zie ik ineens iets bekends
Ik kijk om me heen en zie als eerste vier gigantisch grote hellehonden bovenin de vier kanten van de zaal hangen. Ze zijn ongeveer vijfentwintig meter lang. Met hun kwijlende bek, grote penissen en scherpe klauwen hangen ze boven de dansende massa. In het midden hangt een wereldbol. Een gevoel van misselijkheid overspoelt mij.
Wanneer ik naar het podium kijk zie ik ineens iets bekends: Op het podium zie ik het symbool wat mij zo ontzettend dierbaar is, het symbool dat dood betekent, maar dat mij eeuwig leven gegeven heeft..... Het kruis.
Het duurt een fractie van een seconde voor ik goed besef wat ik zie. Twee grote kruizen staan omgekeerd op het podium. Ik sta tussen de gabbers en als verdoofd kijk ik naar wat ik zie. Die kruizen staan op zijn kop!!!
Alle gabbers dansen ondertussen lustig door. De dj roept hen regelmatig op om de handen op te heffen. De misselijkheid maakt plaats voor een allesoverheersende pijn in mijn hart.... Zou Jezus dit nou gezien hebben toen Hij de schare zag en weende?