Maak je muziekkeuze met God!

Het heet feest, maar het is in feite erg veel negativiteit bij elkaar. Op 17 december 2005 werd in de AHOY “Nightmare in Rotterdam” gehouden. Twee evangelisten, Dirk-Jan en Miriam, bezochten het om verslag te kunnen doen.

A Nightmare in Rotterdam

Terwijl andere evangelisten in gesprek gingen met bezoekers liepen wij rond een uur of half vijf naar de ingang van Nightmare (Nachtmerrie). Al in de verte was het harde geluid van het feest te horen. Maar voor we binnen kwamen werden we net als alle andere bezoekers eerst gefouilleerd. Natuurlijk geen drugs bij ons, ook niet in het muntgeldvakje van mijn portemonnaie. Even moest ik denken aan de warme handdruk die je vaak krijgt als je een kerk bezoekt. Welkom is hier anders. We konden doorlopen.

Hoewel de temperatuur buiten laag was, zag het er binnen nog kouder uit. Kale vloeren, koude wanden, snoeiharde beats en dranghekken beplakt met posters versiert met doodshoofden en meer gruwelijks voor nog meer ‘feestjes’: “Mindcontroller” (Gedachten beheerser), “Hardcore4life ” (Hardcore voor het leven), “Beter kom je niet”, “Ghosttown” (Geesten stad) en nog meer. Namen die wellicht ‘zo maar toevallig’ van films afgeleid of ‘gewoon stoer’ zijn en waar je, volgens bezoekers, natuurlijk niks achter mag zoeken.

Voor we in de eerste zaal kwamen liepen we langs een “spin”, zoals je die op kermissen ook wel ziet. Dit was eigenlijk het enige wat we er nog leuk uit vonden zien. Maar in de spin en op het feest leek het niet echt gezellig te zijn, lettend op de koude blikken in de ogen van bezoekers die ons tegemoet kwamen. Het leek dan ook wel of iedereen iedereen in de gaten hield op een vervelende manier. Als je lachte dan viel je op.

In zaal 1, waar we eerst kwamen, werd hardcore gedraaid. De aankleding, beelden, teksten en mensen in de zaal waren erop gericht om een zo’n gruwelijk mogelijke sfeer te creëren. Twee grote gele smileys hingen aan de wand voor in de zaal schuin boven het podium. Door de donkere wenkbrauwen keken deze “big brothers” je boosaardig aan en door de rij scherpe tanden waren de smiles gemene lachjes. Eigenlijk wel heel typerend voor hoe het was. Het moet leuk heten maar is verrot. Vijf gigantische Christuskruizen (5 á 6 meter hoog) stonden op de hoeken van de dansruimte en in het midden van de zaal. De stalen constructies waren bekleed met zwart camouflage net en er waren lazerlichten en stroboscopen aan bevestigd. De kruizen waren waarschijnlijk in eerste instantie bedoeld om een gruwelijke sfeer te creëren: dansen tussen grafkruizen. Maar er zat zondermeer een element van spot in. Bij het kruis opnieuw Jezus bespotten, net zoals dat gebeurde toen Jezus gevangen genomen werd totdat hij stierf aan het kruis.

Op een groot scherm boven het podium werden ziekelijke beelden uit horrorfilms vertoond, over alles wat met angst en dood te maken had. Je zag horrorwezens, een soort monsters met vreemde gezichten die angstaanjagende blikken hadden. Een ander monster hakte met zijn bijl op iemands hoofd in. De bijl zag je net niet in de persoon terechtkomen, maar wel viel de persoon op de grond. Op het scherm zag je een bijl naar beneden komen en er kwam er een grote bloedvlek op de muur. Ook zag je een meisje dat in bad zat en plotseling kwam uit het sop een klauw omhoog op haar af waarop ze een angstige blik in haar ogen kreeg. Het waren zeker geen leuke beelden om te zien en sommige beelden die heel lang en heel frequent terug kwamen bleven ons lang voor ogen staan. Eén ervan is de eindeloze rij gevangenen die je zag lopen met elk een zware houten balk, een juk, op hun schouders. De handen van de gevangenen zaten vast in de balken en de balken waren met dikke kettingen aan elkaar verbonden. Het deed me heel sterk denken aan de hel waar de ‘gevangenen’ ook eindeloos door moeten en helemaal vast zitten. En ik moest denken aan de Heer Jezus die zegt: “Komt tot mij, (..) want Mijn juk is zacht, en Mijn last is licht”. Op de beelden zag je ook iemand die in brand stond, een houten kruis en mensen die schreeuwden van angst.

In deze zaal, maar ook in de tweede zaal, werd er door DJ’s continu van alles door de gabberbeats heen geroepen, gescholden, gevloekt en gescandeerd. Soms goed verstaanbaar, maar vaak ook vaak erg slecht. Het komt er samengevat op neer dat het hebben van sex, uitgedrukt op een platte manier, betrokken werd op de hel, de duivel, je moeder en nog meer. Hier kon je de continu vele keren per minuut van genieten. Soms zelfs op een hele sublieme manier door beats die langzaam overgaan in deze kreten.

Op een gegeven moment werd er ook “Sieg heil” vanaf het podium geroepen en ging iedereen zijn linker arm omhoog doen, nadat de master of ceremony riep “put on your hands”. Heel bizar was dat. Je hoorde een Hitlerstem zeggen: “the future is ours”. (Het ging toen over hardcore). Toen moest ik wel denken aan de laatste woorden van de Heer Jezus hier op aarde: “Mij is gegeven alle macht in de hemel en op aarde”.

Toen we een poosje in de eerste zaal geweest waren gingen we naar de tweede zaal. Tussen de zalen in de hal stonden kraampjes waar je dingen kon kopen en doen. Je kon bijvoorbeeld met een horrorfiguur (Freddie of zoiets) op de foto of een tatoo laten zetten. We hebben even gekeken welke tatoos je kon laten zetten in een boek wat erbij lag. Onschuldige tekentjes of dieren kon je in je huid laten tatoëren, maar ook een heksenkruis of een pentagonkruis. Bij de sieradenkraam kon je ook allerlei kettingen, ringen en piercings kopen. Ook was er een ruimte waar mensen wat eten en drinken konden kopen en aan tafels konden zitten.

In de tweede zaal aangekomen kwam ons het bonkend geluid alweer tegemoet. Je voelde het door heel je lichaam bonken. In deze zaal was niet zoveel entourage. Er waren ook geen beelden te zien. Toen we eens goed om ons heen keken zagen we veel kale hoofden en t-shirts met teksten als Lonsdale, doodshoofden, maar ook met de meest bizarre teksten zoals: “God is a dj, f-cking you”, “demon, the devil made do it” en “vodka – connecting people”. Op de grond lag veel rotzooi, lege bekers, blikjes en flesjes alcohol. Veel mensen waren onder invloed van alcohol of pillen. We hebben ook iemand pillen zien uitdelen aan zijn vrienden of verhandelen aan jongeren. Je zag behoorlijk wat wijd open ogen (door XTC) en waggelende mensen. Verder sprongen er veel jongeren op de maat van de muziek.

Ook in deze zaal was de boodschap voor zover we die hoorden niet veel beter. Duistere teksten “Take you to the beast”, “You will live, you will die” en ook continu de eerder genoemde plat sexistische kreten. Tegen half zes werd het rustiger in de zaal en we hoorden heel subliem “Heroïne-dealers” door de beat heen klinken. Het werd voor de blijvende bezoekers waarschijnlijk steeds moeilijker om nog te kunnen blijven dansen. Wat later hoorde je “we fly high” en daarna klonk het refrein van een nummer “XTC-love” mierzoet op de altijd beukende beat. Een jongen voorin de zaal deed zijn t-shirt daarop uit en hield die in de lucht. “Pills” kon je er op lezen. Dat was dan ook wel duidelijk. Bij de ingang worden de bezoekers dus gefouilleerd en in de zaal worden deze kreten rond geroepen.

Wat dit allemaal uitwerkt was goed te zien. Stevige kerels van de beveiliging liepen continu met een man of 4 tot 15 de zaal in om (groepen) jongeren uit elkaar te halen. Die vechtpartijen gingen er ruig aan toe. Dit zagen we op een gegeven moment vlak achter ons. Iemand kreeg een harde karatetrap. Snel werd de dader er door een paar man van de beveiliging uitgezet. Ik sprak iemand van de beveiliging aan. Hij vond dat het al beter dan vorig jaar ging. “’t Is gewoon van één tot half acht vechtpartijtjes.” Met name in Rotterdam zijn er behalve tussen dealers ook vaak vechtpartijen tussen Rotterdammers en bezoekers uit andere steden. Een vriend van me, die politieagent is, vertelde dat vorig jaar de politie uit de hele regio moest komen om in te grijpen omdat het zo uit de hand liep.

Steeds meer vroegen we ons af wat je als jongere er toe brengt om hier een hele nacht door te brengen. Een bezoeker die vertelde voor de gezelligheid te komen, had een rotfeest gehad en vond dat er teveel agressiviteit was. Een ander die helemaal voor de muziek kwam had wel een leuk feest gehad. Beiden bleken niet echt naar het geschreeuw van de teksten te luisteren. De beelden waren ook niet echt boeiend volgens hen. Waar kom je dan voor, behalve dan voor de kick van je verslaving? Waar kom je dan voor, behalve dan doordat de boze je in de greep heeft?

Het bezoeken van het feest heeft best veel indrukken op ons achtergelaten en met ons gedaan. Wat is het dat jaren terug met name de (christelijke) kranten er wél mee vol stonden dat dit soort ‘feesten’ werden georganiseerd. Hoe komt het dat bezoekers jonger dan 18 jaar toen niet binnen konden komen, maar nu wel? Toen konden we het nog moeilijk accepteren. Zijn we nu onze bewogenheid met deze jongelui verloren of voeren we struisvogelpolitiek? De werken van het vlees waren voor ons zo duidelijk zichtbaar: Overspel, vuiligheid, afgoderij, ruzie, nijd, drift, rivaliteit, onenigheid, jaloezie, dronkenschap, onmatigheid. Het is echt verschrikkelijk dat we als christenen zo tolerant zijn geworden voor het kwaad. Hoe verschrikkelijk is het nog voor ons dat God zegt dat de mensen die dit soort dingen doen het Koninkrijk der Hemelen niet zullen beërven?

Buiten gekomen liepen we twee evangelisten tegen het lijf. “Ga door jongens!” Red degenen, die ter dood gegrepen zijn; want zij wankelen ter doding, zo gij u onthoudt…