Maak je muziekkeuze met God!

De housemuziek is geboren
Het is 1983 als in discotheek 'The Warehouse' in Chicago een nieuwe muziekstijl ontstaat. Frank Knuckler brengt er zijn voornamelijk homopubliek in een haast religieuze extase. Lange tijd worden er ondergrondse party's georganiseerd. Mede omdat er vanuit de maatschappij weinig tolerantie richting de homo?scene is, wordt de muziek een middel om te ageren tegen het burgerlijke leven in de maatschappij. De housemuziek is geboren.

Niet meer op één hand te tellen
Rond 1990 waait de house over naar Nederland. In de discotheek Paradiso wordt het al snel populair. Clubs door het hele land draaien in 1992 vrijwel allemaal housemuziek en op de radio viert 2 Unlimited hoogtij. In een alternatief jongerencentrum in Rotterdam, Parkzicht, begint dj Rob te experimenteren met de housemuziek. De muziek wordt steeds sneller, harder en de melodielijn begint te verdwijnen. De hardcore?house is ontstaan. De kleine groep hardcore?liefhebbers begint snel te groeien en in 1993 zijn de grote houseparty's in sportcomplexen en verlaten industriehallen al niet meer op één hand te tellen.

Karakters worden vervormd
Doordat het aantal housers snel toeneemt, ontstaat er een nieuwe jeugd?subcultuur. De housers die van de meest extreme vorm van hardcore?house houden beginnen zich gabber te noemen. De term 'gabber' die in eerste instantie staat voor vriend, grijpt terug op de verbroedering die ontstaat door de het gebruik van XTC en de onderlinge band die gecreëerd wordt doordat alle gabbers dezelfde 'kick' zoeken. Ook de gabbercultuur verzet zich tegen de maatschappij door middel van aanstootgevende teksten en flyers. Zo begint een cultuur te ontstaan waarin karakters worden vervormd. Karakters worden rebellerend, onverschillig, hard, maar vooral goddeloos.

'Het verbieden is ongewenst'
In 1995 is het zover dat iedereen zo ongeveer wel weet wat house?muziek is. De commerciële house is op de radio niet meer weg te denken en de zich exclusief voelende gabbers zijn overal te herkennen aan hun trainingspak en kale hoofd. Wanneer er naar de muziek en cultuur gekeken wordt, ziet men al snel dat de muziek satanische teksten bevat en aanzet tot rebellie tegen de normen en waarden van de maatschappij. Ouders, media en maatschappelijke instanties beginnen gevaren te signaleren. De overheid beperkt zich tot het uitgeven van een vrijblijvende en adviserende notitie voor haar gemeenten waarin vooral de nadruk op het drugsgebruik, openbare orde en veiligheid wordt gelegd. Over de geestelijke en lichamelijke gevolgen van de house op de lange termijn wordt vrijwel niet gesproken. De overheid vindt 'het verbieden van grootschalige dansfeesten in het algemeen ongewenst'. De gabbers zelf vinden dat men het allemaal niet zo nauw moet nemen, 'het valt allemaal wel mee' ze willen tenslotte gewoon een nachtje uit hun dak gaan. 'En dat moet toch kunnen' vinden ze. 'Zo gevaarlijk is het echt niet, je moet gewoon uitkijken met drugs enzo...'

'Dit vindt de jeugd van tegenwoordig nou eenmaal leuk'
Twee jaar later wordt het wat minder met de house. Alles is ondertussen geprobeerd en niets is nieuw meer. De house verplaatst zich van de grote party's naar de clubs. Alhoewel er minder party's worden georganiseerd, zijn de party's die worden georganiseerd vrijwel altijd uitverkocht. Begin 1999 lijkt het ergste over te zijn, dit is echter gezichtsbedrog. Op steeds massaler wordende party's combineren slimme organisatoren de verschillende stijlen house weer met elkaar tot één festival. Zij hebben sowieso in de afgelopen jaren niet stil gezeten en floreren nu goed door verkoop van kleding, cd's, tijdschriften, platen en natuurlijk het steeds groter opzetten van houseparty's. Ook zij vinden dat de protesten door christenen, media en andere kritische instanties sterk overdreven zijn. 'Dit vindt de jeugd van tegenwoordig nou eenmaal leuk' is hun argument. En daar lijken ze gelijk in te hebben. Wat de jeugd van tegenwoordig echter op het eerste gezicht niet ziet, is wat die 'leuke' house nu echt met hen doet.

De house begint zijn tol te eisen
Steeds meer housers beginnen te beseffen dat wat ze doen niet goed voor hen is. Het gevaar van de drugs kennen ze na tientallen doden nu wel. Ook zien zij steeds meer in dat het de organisatoren alleen maar om geld te doen is en menigeen zegt terug te verlangen naar de goeie ouwe tijd. Hoewel dat wel wordt geprobeerd zal die tijd echter nooit meer terug komen. De tijd van het heden is aangebroken en de house begint steeds meer zijn tol te eisen. Housers hebben vaak last van zaken als paranoia, depressiviteit, stemmen in hun hoofd, rebellie tegen mensen en de maatschappij, haat, onverschilligheid, angst, zelfmoordgedachten, eenzaamheid, gevoelloosheid en vervreemding van het gewone leven.

Veel housers zijn terecht gekomen in een leegte
Ook het verwaarlozen van de opleiding en sociale contacten beginnen hun tol te eisen. Housers zijn laag of soms helemaal niet opgeleid of beginnen met een aantal jaar vertraging pas op latere leeftijd aan een studie. Omdat ze zich in het verleden vooral op hun gabbervrienden hebben gericht hebben ze verder weinig sociale contacten. Ook is vaak de band met gabber?vrienden slecht geworden of zelfs verdwenen omdat de house hen niet meer samenbindt. De relatie tussen de housers en hun ouders is ten gevolge van hun leefstijl vaak ook verslechterd en de gevolgen van het drugsgebruik en harde volumes beginnen in het lichaam tot uiting te komen. En als laatste, ernstigste gevolg van dit alles: de gedachten van de housers zijn gevuld met leugens over God en satan. 'There is no way out' is hen jaren toegezongen. 'I am gonna tear your little hearts out' is waar geworden. Veel housers die ten diepste op zoek waren naar levensvervulling zijn terecht gekomen in een leegte.